De gramkleuring

De gramkleuring is een van de belangrijkste kleuringstechnieken in de microbiologie. Het is bijna altijd de eerste test om bacteriën te identificeren. Micro-organismen (M.O) die worden gekleurd door de methode van Gram worden ingedeeld in 2 groepen. De gram- positieve en de gram-negatieve bacteriën. Voordat de bacteriën gekleurd worden zullen ze eerst gefixeerd moeten worden op een objectglaasje.

De kleur die wordt gebruikt in het gram is kristalviolet. De micro-organismen nemen de kleurstof in zich op waardoor ze een paarse kleur krijgen.

Na de kleuring met kristalviolet worden de bacteriën in jodium gedoopt. De methode is met name gebaseerd op de celwand van de bacteriën om de kristalviolet kleurstof tijdens de behandeling met oplosmiddel binnen te houden. De celwanden van de grampositieve organismen hebben een dikkere celwand (peptidoglycaan laag) dan Gram-negatieve bacteriën.

Jodium wordt toegevoegd als bindmiddel en zorgt ervoor dat het kristalviolet samenvoegt met het jodium, hierdoor wordt een complex gevormd dat de cel moeilijk kan verlaten. Hierdoor blijft de kleurstof bij grampositieve bacteriën bij het wassen met oplosmiddel in de cel achter.

De volgende behandeling is het ontkleuren met een ontkleuringsmiddel, vaak een gemengd oplosmiddel van ethanol en aceton, dit lost de vetlaag van de gramnegatieve cellen op. De verwijdering van de lipide laag in gramnegatieve bacteriën verhoogt de uitstroom van het gevormde kristalviolet-jodium complex en zorgt dat ze hun kleur verliezen. Daarnaast droogt het oplosmiddel de dikkere grampositieve celwanden uit waardoor de poriën in de celwand krimpen door dehydratie. Deze bacteriën houden de kleurstof binnen.

Als laatste wordt een tegenkleuring van basisch fuchsine toegepast om de ontkleurde gramnegatieve bacteriën een roze kleur te geven.

Ik heb hier een paar foto's van bacteriën na een gramkleuring onder een microscoop

gram - staven en gram + coccen

gram + coccen